Ἡ μάνα μου, ἡ Μαρία.

Θωρῶ τή μάνα μου νά δύει.
Ἡ ὕπαρξη της μοῦ θυμίζει παιδί.
Καμμιά λογική δέν φτάνει νά ἑξηγήσει 
ὅτι καταλαβαίνω ἤ νοιώθω.
Τό ἀνέσπερο φῶς, τό ἀνέσπερο φῶς,
τό ἄδυτο, πού καταλύει καί ἁγιάζει.
Δόξα σοι ὁ Θεός.


Σήμερο τό πρωί, κρατώντας τό πι, μοῦ κτύπησε τό τζάμι.
Γιάννη... 

Νά σοῦ κάνω φασκομηλιά μάνα ;